"मी पोहे खाल्ले नाही"

संदीप खरे ची क्षमा मागून .....माझे केरळ मधले अनुभव

  

मी पोहे खाल्ले नाही, शिरा ही खाल्ला नाही

किती दिवस झाले, साधा चहाही प्याले नाही

भवताली पार्टी चाले, ती विस्फारून बघताना

कुणी इडली कुस्करताना कुणी रस्सम ओरपताना

मी ताट घेऊन बसले जेवणाकरिता जेंव्हा

एका पोळीसाठी देखील कुणी मला विचारले नाही

भुकेला माझा चेहरा, सुटलेली घाबरगुंडी

सांबार भात पाहता भर उन्हात वाजे थंडी

मी coconut oil खाल्ले, काही उपाय नव्हता तेंव्हा

पण उपीट-केळे खाणे मला कधीच जमले नाही

अव्यक्त फार मी आहे मूळ लुंगी जिथल्या तेथे

नानकटाईत खाल्ले दाणे आणि सभोवताली 'चेटे'

भाषेमध्येही कुठला ओळखीचा शब्द नाही

मल्याळम ऐकुन थकले पण शिकले अजूनही नाही 

मज जन्म फळाचा मिळता मी केळे झाले नसते

मी असते जर का भाजी बटाटा झाले नसते

गाजर व ढोबळी होऊन मी भेळेत जाणार नाही

नारळ होण्या करिता ही साउथला येणार नाही

(छायाचित्र अंतरजालावरुन साभार)

-प्रियांका विकास उज्ज्वला फडणीस.