एक सर इवलीशी
दावी रुपे किती किती
धागा गुंफ़ते मनाचा
त्यात आठवांचे मोती
एक सर इवलीशी
गुज आईचे सांगते
मातीतच मिसळते
गंध मातीलाच देते
एक सर इवलीशी
रूप "बा"चे ती दावते
प्रेम बरसवे सारे
स्वत: होऊनच रिते
एक सर इवलीशी
अशी मला बिलगते
जशी खट्याळ बहीण
माझ्या पदरी लपते
एक सर इवलीशी
सखीपरीस भासते
स्पर्शानेच शब्दाविन
सांगी अनेक गुपिते
एक सर इवलीशी
"त्या"च्या सारखी
लबाड
येता आनंद पाझरे
जाता अश्रुंचे घबाड
एक सर इवलीशी
मेघ भरुन वाहते
येता सय माहेराची
तीच काळीज जाळते
(छायाचित्र अंतरजालावरुन साभार)
- प्रियांका विकास उज्ज्वला
फ़डणीस.
>>
ReplyDeleteएक सर इवलीशी
मेघ भरुन वाहते
येता सय माहेराची
तीच काळीज जाळते
हा शेवट हलवुन गेला बघ.....:(
धन्स गं :)
ReplyDeleteतुझ्या अनुभवातलं असेल ना ते कडवं?
Khup Chhan...:-)
ReplyDeleteHrudaySparshi...!!
Thanks Rohit :)
ReplyDeleteएक सर इवलीशी
ReplyDelete"त्या"च्या सारखी लबाड
येता आनंद पाझरे
जाता अश्रुंचे घबाड
aavaDala!
:-)
dhans :)
Deletelike minds :D :P